ด้วยความหลงใหลในเอกลักษณ์ดินท้องถิ่น หลังจากที่ ได้มีโอกาสลงพื้นที่พัฒนาชุมชน ทำให้พบปัญหาของ หัตถกรรมเครื่องปั้นดินเผาดั้งเดิมว่าในปัจจุบันแหล่ง ดินที่เป็นเสมือนวัตถุดิบสำคัญกำลังมีปริมาณลดน้อย ลง จำนวนช่างฝีมือที่มีความเชี่ียวชาญด้านการเผาอัน เป็นเอกลักษณ์สำคัญของชุมชนก็ลดลง สินค้าของที่ ระลึกส่วนใหญ่มีรูปแบบซ้ำกัน ขาดเอกลักษณ์ และมัก เป็นของชิ้นใหญ่ที่ทำให้การขนส่งเสี่ยงต่อการ แตกหัก...จึงตีความโจทย์ดังกล่าวเป็นแนวความคิด ‘การออกแบบผลิตภัณฑ์ที่ระลึกที่เชื่อมโยงเรื่องราว ทางวัฒธรรม เน้นการใช้วัตถุดิบที่หาได้ในท้องถิ่น โดย ใช้ในปริมาณที่ไม่มาก แต่ให้เป็นผลิตภัณฑ์ที่มีมูลค่า สูง สามารถใช้ในชีวิตประจำวันได้ และมีรูปแบบที่ สะดวกต่อการขนส่งสำหรับนักท่องเที่ยว’